(szybko oddalić się)

См. также в других словарях:

• oddalać się – oddalić się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} przemieszczając się, zmieniać swoje położenie na dalsze względem czegoś, kogoś; odchodzić, odsuwać się, odpływać itp. : {{/stl 7}}{{stl 10}}Oddalić się od stołu, od matki. Statek… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• oddalać — ndk I, oddalaćam, oddalaćasz, oddalaćają, oddalaćaj, oddalaćał, oddalaćany oddalić dk VIa, oddalaćlę, oddalaćlisz, oddalaćdal, oddalaćlił, oddalaćlony 1. «powiększać odległość między czymś a czymś, kimś albo między kimś a czymś, kimś; odsuwać»… …   Słownik języka polskiego

• oko — n II, N. okiem 1. lm M. oczy, D. oczu (ócz), N. oczami (oczyma) «narząd wzroku; u ludzi i kręgowców złożony z kulistej gałki ocznej i układu pomocniczego, obejmującego narząd łzowy, spojówkę, powieki, mięśnie; także zmysł widzenia, wzrok;… …   Słownik języka polskiego

• uciec — dk Vc, ucieknę, uciekniesz, ucieknij, uciekł, uciekłszy uciekać ndk I, uciecam, uciecasz, uciecają, uciecaj, uciecał 1. «oddalić się biegiem z jakiegoś miejsca (głównie w obawie przed pogonią), szybko odjechać, ujść» Uciec przed pogonią. Uciekać… …   Słownik języka polskiego

• iść — ndk, idę, idziesz, idź, szedł, szła, szli 1. «przenosić się z miejsca na miejsce, posuwać się stawiając kroki; stąpać, kroczyć; w pochodzie: maszerować» Iść pieszo, piechotą, na piechotę. Iść na palcach. Iść ostrożnie, pewnie, śmiało. Iść na… …   Słownik języka polskiego

• odskoczyć — dk VIb, odskoczyćczę, odskoczyćczysz, odskoczyćskocz, odskoczyćczył odskakiwać ndk VIIIb, odskoczyćkuję, odskoczyćkujesz, odskoczyćkuj, odskoczyćiwał 1. «skoczywszy odsunąć się; szybko, gwałtownie oddalić się od czegoś, od kogoś» Odskoczył od… …   Słownik języka polskiego

• iść — 1. Alkohol (wino, wódka itp.) idzie, poszedł, uderza, uderzył komuś do głowy, idzie, poszedł komuś w nogi «alkohol zaczyna, zaczął działać na kogoś, powoduje, spowodował u kogoś zawroty głowy, trudności w chodzeniu; ktoś jest pijany»: (...)… …   Słownik frazeologiczny

• wyrwać — dk IX, wyrwaćrwę, wyrwaćrwiesz, wyrwaćrwij, wyrwaćrwał, wyrwaćrwany wyrywać ndk I, wyrwaćam, wyrwaćasz, wyrwaćają, wyrwaćaj, wyrwaćał, wyrwaćany 1. «rwąc wyciągnąć, wydrzeć coś z czegoś, siłą wydobyć, wydostać skądś; wyszarpnąć» Wyrwać coś komuś… …   Słownik języka polskiego

• fruwać — ndk I, fruwaćam, fruwaćasz, fruwaćają, fruwaćaj, fruwaćał frunąć dk Vb, fruwaćnę, fruwaćniesz, fruń, fruwaćnął, fruwaćnęła, fruwaćnęli 1. «o ptakach i niektórych owadach: przenosić się z miejsca na miejsce unosząc się w powietrzu za pomocą… …   Słownik języka polskiego

• odbiec — a. odbiegnąć dk Vc, odbiecbiegnę, odbiecbiegniesz, odbiecbiegnij, odbiecbiegł, odbiecbiegli, odbiecbiegłszy odbiegać ndk I, odbiecam, odbiecasz, odbiecają, odbiecaj, odbiecał 1. «biegnąc oddalić się» Odbiegł od okna. Odbiegł szybko od grupy… …   Słownik języka polskiego

• powiosłować — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk Ia, powiosłowaćłuję, powiosłowaćłuje {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wiosłując, popłynąć, oddalić się dokądś łodzią, pontonem itp. : {{/stl 7}}{{stl 10}}Powiosłowali szybko w stronę… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień